شما از این جمله چه برداشتی می کنید؟
«عضو تیم ملی کوراش بانوان در رقابتهای کوراش (یک سبک از جودو) قهرمانی جهان موفق به کسب مدال برنز شد. وی گفت در مسابقات آسیایی توانستم با چادر بر روی سکو بروم و مسئولین کره از این کار ممانعت می کردند که باعث شد بیست دقیقه معطل شویم ولی خوشبختانه با کمک و لطف خداوند بعد از بیست دقیقه آنها راضی شدند و با چادر بر روی سکو رفتم و از همان جا مدالم را به رهبر معظم انقلاب تقدیم کردم»
خب اولین برداشت هر فرد مذهبی که این رو می خونه، اینه که احسنت، عجب کار خوبی. چقدر با جرئت و مرد بوده این زن!!!!
اما یک لحظه....
مرد بوده؟! یعنی چه که مرد بوده؟!
سوال: آیا خوب است که زنان و دختران این مرز و بوم در رشته هایی مثل جودو که خشونت در راس فعالیت هایش است به این حد از خشونت برسند که قهرمان جهان بشوند؟ یعنی خشن ترین زن جودوکار جهان. آیا الگوی زنان ایرانی و مسلمان باید یک زن جودوکار باشد که عمر خود را در راه این ورزش صرف کرده است؟
اگر کسی مقدار کمی به لطافت های زنانه معتقد باشد در می یابد که زن قهرمان جودوکار یک پارادوکس به نظر می آید تا یک افتخار!
خب حالا چه باید کرد؟
فرقان یعنی قدرت تشخیص حق از باطل در جایی که کاملا به هم گره خورده اند. گفته می شود برخی زمان ها چنان این دو به هم می آمیزند که قدرت تشخیص از انسان سلب می شود و انسان را گیج می کند.
اینجا 2 مساله وجود دارد:
1- عشق به ولایت و رهبری، عشق به چادر بعنوان حجاب برتر: که مسلما امری خوب و مورد پسند است
2- قهرمان جودو شدن برای یک زن: که مستلزم زیرپاگذاشتن بسیاری از ظرافت ها و ظرفیت های فطری یک زن است
لذا وقتی می شنویم: یک زن قهرمان جودوی جهان مدال خود را تقدیم رهبری کرد: باید در مورد این قضیه از دو جهت بیندیشیم: از نظر عشق به رهبری مثبت و از نظر غیرفطری و ضدفطری بودن منفی است.
می گویند: اگر رهبری مخالف بود، تشکر نمی کرد
می گوییم: رهبری بعنوان رهبر همه مردم جامعه، در مقابل احساسات مثبت و علاقه، واکنش مثبت نشان می دهند و این کار درستی است. اما آیا جایی هم هست که ایشان صراحتا از شرکت زنان در مسابقات قهرمانی رشته های رزمی خشن، حمایت کرده باشند؟! مسلما خیر. لذا هر تشکری به معنی تایید کار طرف مقابل نیست.
باید کمی قوه فرقان خود را تقویت کنیم، با تقوا!!
